Op kamelentocht door de woestijn van Wadi Rum in Jordanië: een magisch avontuur

Een bucketlistdroom die werkelijkheid werd: ik (Laura Coolen van reisblog What About Her) maakte een trektocht per kameel door de mooiste woestijn ter wereld: Wadi Rum in Jordanië. Wadi Rum is geen standaard zandvlakte waar je aan denkt bij het woord woestijn: een enorme rode zandvallei waar je omgeven wordt door grillige rotswanden van zandsteen en graniet. Ooit de film Lawrence of Arabia gezien?

Samen met mijn reisgenoot en een gids van Rum Stars (die geen woord Engels sprak behalve ‘get camel’ en ‘rope’) vertrek ik op een tweedaagse tocht door deze hete, stoffige maar oh zo wondermooie woestijn. Ik voel me ‘Laura of Arabia’ terwijl ik me urenlang, op mijn nieuwe lievelingsdier, verwonder over deze uitgestrekte wildernis in het Midden-Oosten.

Op een kameel door Wadi Rum: dag 1

Wadi Rum is een verbazingwekkende en tijdloze plek, vrijwel onaangetast door de mensheid en haar destructieve krachten. Hier is het weer en de wind die de imposante, torenhoge wolkenkrabbers hebben gesneden. In de middag nestelen we ons tegen een rode rotswand in de schaduw, de woestijn is op dit tijdstip onbegaanbaar door de brandende zon.

De gids bereidt een heerlijke lunch voor me en met handen en voeten communicerend begrijp ik dat ik me de komende twee uur zelf moet vermaken. Een cadeautje in deze omgeving: al mediterend en mijmerend geiet ik van dit stukje puurheid. Dat ik me langzaam op verantwoorde kamelenkracht naar het hart van de woestijn mag begeven is een cadeautje en tegen de namiddag hobbel ik het bedoeïenenkamp binnen.

Slapen in een bedoeïenenkamp in Wadi Rum

Rum Stars is opgezet door twee Bedoeïenen uit de stam Zalabyeh van Wadi Rum in Jordanië. Ze begonnen dit kleine bedrijf om avonturiers iets mooiers te bieden dan de standaard korte trips door de woestijn met een jeep. Deze Bedoeïenen leven zelf nog steeds in de Wadi Rum woestijn en willen hun stukje geluk delen met geïnteresseerde avonturiers.

Ze wonen in een prachtig kamp met authentieke bedoeïenententen midden in de woestijn en hebben daar alles wat een mens nodig heeft. Het enige dat je nog mee hoeft te nemen is een gevoel van avontuur, scherpe zintuigen en een open geest: je zal deze ervaring nooit vergeten!

Het kamp heeft uitzicht op de Burrah Canyon. Terwijl ik op zachte kussens een boek aan het lezen ben word ik getrakteerd op een zonderondergang waar je u tegen zegt: de rotsen veranderen van geel naar oranje en van rood naar het diepzwart van de nacht – en wanneer ik het kamp iets uitloop en in complete duisternis sta zijn er een miljoen sterren te tellen.
Het eten is overheerlijk: ze bereiden een traditionele Zarb voor me. Ik eet en drink liters thee bij het kampvuur, terwijl ik over het leven in de woestijn praat met de Bedoeïenen. De volgende dag sta ik vroeg op op voor een wederom bijzondere zonsopgang en na een stevig ontbijt vertrek ik weer op mijn kameel de woestijn in.

Op een kameel door Wadi Rum: dag 2

Inmiddels weet ik hoe ik relaxt op een kameel rond kan hobbelen zoals een echte Bedoeïenenvrouw dat doet en word ik overladen met complimentjes door mijn gids: ‘Good camel wife. Good Bedouin wife. Nice. Much nice.’

Ja, dat kameel rijden bevalt me wel.

Na uren rijden door de woestijn kom ik aan bij de Rock bridge of Um Frouth – een natuurlijke brug geslepen door zand, water en wind. De brug zelf is zo'n twintig meter hoog, een meter breed en vier meter lang. Ik voel me eventjes één met de natuur terwijl ik uitkijk over niets meer dan zand en rotsformaties.

Wadi Rum kleurt mee met de zon en dat is één van de mooiste natuurverschijnselen die ik ooit heb gezien. Het kleurenspectrum blijft me verbazen. We schuilen voor de zon bij een schaduwrijke rots en laten de kamelen grazen. De ketel verschijnt weer uit de rugzak van de gids en er wordt wat brandbaar materiaal bij elkaar gesprokkeld om liters zoete thee te zetten. Ik geniet van dit schaarse moment. We zijn deze dagen geen enkele andere toerist tegen gekomen.
Ik nestel me tegen mijn kameel aan en knuffel haar de komende twee uur plat. Wadi Rum is onvoorstelbaar prachtig, en na onze laatste kilometers hobbelen besef ik me dat ik dit korte leven als Bedoeïenenvrouw én mijn kameel enorm ga missen.

Zou jij in de woestijn kunnen leven? Lees ook mijn andere blog over Petra.

Foto’s: Copyright Laura Coolen // whatabouther.nl